De eerste blunders..

Silvia

Hier is ie dan: mijn 1e berichtje uit Barcelona! Zal even bij het begin beginnen: de reis ging voorspoedig, het afscheid met mijn moeder en Paul viel mee, op Schiphol kwam ik heel toevallig Sanja nog tegen en uiteindelijk is het ook nog gelukt om mijn vader te treffen (die kwam anderhalf uur voordat mijn vlucht zou vertrekken aan op Schiphol vanuit Engeland). In t vliegtuig zat ook alles mee: geen huilbaby's, geen afbrekende vleugels en een mp3 speler die perfect functioneerde :) In Barcelona ging t echter mis: onze koffers kwamen maar niet aan en na een uur waren pas de eerste bagagestukken in zicht. Een koffer had ik al meteen, maar die andere tas liet maar op zich wachten.. op een gegeven moment stond ik helemaal alleen en ik zag nog steeds mijn tas niet. Wel bleef er 1 koffer over die op zijn kop lag, maar ik was er van overtuigd dat dat vod absoluut niet mijn koffer kon zijn. Ik wilde bijna naar de lost and found afdeling gaan toen ik besloot om t vod voor de zekerheid toch nog even om te draaien... en wat bleek het was dus gewoon wel mijn koffer. Lekker blundertje dus. Operatie taxi ging echter wel vlekkeloos. In bijna-perfect Spaans een ritje geregeld voor een alleraardigst prijsje. Aangebeld bij t appartement en toen blunder nummer 2 gemaakt: ipv dat ik bij mijn huis aanbelde, belde ik bij een huis daaronder aan en een heel grijs, oud vrouwtje deed open.. even dacht ik dat dit mijn nieuwe huisgenoot zou worden, maar gelukkig kwam Silvia me redden die van boven naar beneden kwam gelopen. De koffers konden via een lift heel makkelijk naar boven en heb echt een heel schattig kamertje. Met Silvia klikte het ook meteen, heel aardig meisje met een goed gevoel voor humor. Nog even wat achtergrondinfo: ze is 2o jaar en heeft een dochtertje van 1 die bij de vader woont in Blanes, een Belgische jongen genaamd Kevin. Ze hebben elkaar 3 jaar geleden ontmoet tijdens een reis in IJsland en zijn sindsdien bij elkaar, al hebben ze nu even een break. Ze studeert toerisme en werkt bij Clickair als telefoniste. Emilio, een vriend/collega van haar was er ook en hij heeft meteen geregeld dat mijn laptop is aangesloten op haar netwerk. Ook een hele grappige jongen. Met zijn 3en gingen we rond 4 uur lunchen: een heerlijke tonijnpasta met geraspte kaas. Voorlopig ga ik t broodje kaas niet missen, denk ik zo :) De rest van de dag bezig geweest met mijn kamer leuk inrichten en kletsen met Silvia, dat kan ze ook heel erg goed. Justine, het Franse meisje is er nog niet, ze heeft me wel een mailtje gestuurd, maar vrijdag komt ze samen met haar vriend. Vrijdag komen Kevin en het dochtertje van Silvia ook, dus dan heb ik meteen de hele familie ontmoet.
Ben nu trouwens net terug van de supermarkt en man o man wat een traumatische ervaring was dat! Je moet eerst een heel doolhof door om uberhaupt in de supermarkt te komen en wat je dan aantreft.. totale chaos! Ik kon echt geen logica ontdekken in de indeling, heb denk ik een halve tour de france afgelegd. Uiteindelijk had ik toch nog een mandje vol gekregen en toen wilde ik afrekenen.. kat in t bakkie, toch? Niet dus! Ik stond namelijk bij een verkeerde kassa, die is alleen bestemd voor mensen die hun auto in de parkeergarage hadden neergezet en ik moest naar de kassa aan de overkant (dit werd me allemaal in zeer rap spaans duidelijk gemaakt, maar ik verstond het hoor!) dus ik dwalen en dwalen.. zag wel een open deur, maar verder geen kassa's. Toen was ik t zat en besloot ik mijn Spaans maar weer es in de strijd te gooien. Mijn doelwit was een lief uitziend opaatje: Senor Senor Senor.. de beste heer bleek dus doof te zijn. Uiteindelijk had ik zijn aandacht toch nog getrokken en brabbelde ik in zeer slecht spaans (de paniek blokkeerde mijn hersens) of hij me aub wilde uitleggen waar ik nu toch kon betalen. Uiteindelijk kwam ik er zo achter dat ik door die deur moest en weer een paar trappen omhoog en ja hoor.. daar kon ik dan eindelijk afrekenen. Terug in t appartement maakte ik weer een blunder, had inmiddels een sleutel, maar stond bij het huis van de bejaarde benedenbuurvrouw te pielen met die sleutel. Gelukkig kwam Silvia me weer redden.
Nu ga ik zo maar even een salade in elkaar flansen en op konijnenjacht, want Silvia's konijn is ontsnapt en t beestje schijnt nogal een voorkeur voor bedradingen te hebben dus is t zeer noodzakelijk dat we hem snel t pakken hebben anders zitten we straks zonder licht enzo..

Oja en dan nog wat huishoudelijke mededelingen: een Spaans mobiel nr ga ik morgen scoren, maar heb wel een huistelefoonnummer:
0034 93 2479333. En voor de mensen die maar geen afscheid kunnen nemen van de jaren 80: mijn postadres is:
Napols 93 1 1
08013 Barcelona
Spain

Hasta la proxima vez!